Hanna de Jager studeerde voor docerend theatermaker aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. Deze veelzijdige theatermaker heeft een unieke visie op het creatieve proces: “Als je iets maakt, moet je altijd het gevoel hebben dat je van elkaar leert,” zegt ze. Hanna werkt in een cirkel, waarbij iedereen in het creatieve proces, ongeacht de rol, van elkaar leert en elkaar inspireert.
Hanna’s afstudeervoorstelling Reisvoer was het begin van haar avontuur bij Theater de Leeuw. Dit stuk vertelt het verhaal van een journalist die, na jarenlang op een grote zaak te hebben gestort, zijn richting kwijt is in zijn werk. Hij besluit niet naar huis terug te keren en met de trein te reizen om opnieuw inspiratie te vinden. Het was een spannende onderneming voor Hanna, maar het eindresultaat mocht er zijn. Reisvoer werd opgevoerd als haar eerste productie in Theater de Leeuw en het bleek de basis voor verdere samenwerkingen.
Al eerder werkte Hanna en Frits Tutuarima, producent bij Theater de Leeuw, samen achter de schermen van verschillende musical- en filmprojecten. “Ik had al een paar voorstellingen bij Theater de Leeuw gezien en vond het een geweldige plek. Vandaar dat ik Reisvoer in een plek als Theater de Leeuw wilde ontwikkelen en uitvoeren” vertelt ze.
Na het succes van Reisvoer volgde al snel Dwaallicht, Hanna’s eerste productie bij De Leeuw Producties. Ze nam dit project over van een andere regisseur. “De voorstelling is geïnspireerd op een boek en een stuk dat ik als kind zag, Elfenmiddag of Afternoon with the Elves”. Ik was pas acht toen ik het stuk voor het eerst zag, maar het maakte zo’n indruk op me dat ik er altijd van droomde om een eigen versie ervan te maken.” Samen met de groep spelers ontwikkelden ze de voorstelling.
Dwaallicht is een mysterieus, fantasierijk verhaal over kinderen die ervoor kiezen zich te verliezen in een fantasiewereld. Een manier om aan de harde werkelijkheid te ontsnappen. “Het is een realistisch fantasieverhaal, vervreemdend en soms beangstigend,” zegt Hanna. Deze dubbelzinnigheid tussen fantasie en onderliggende spanning is een thema dat ze graag verwerkt in haar werk.
Naast haar voorliefde voor fantasie, heeft Hanna ook een diepgewortelde interesse in journalistiek en geschiedenis. Dit tweede komt sterk naar voren in haar recentere werk, zoals Oorlogswinter. De productie die in juni werd opgevoerd keert in november terug voor een reprise. Dat is vrij uniek voor een amateurvoorstelling. “Het thema blijft actueel en we kregen zulke enthousiaste reacties van het publiek. “Zo deed zich een mogelijkheid voor om het in het kader van het herdenkingsjaar opnieuw op te voeren.” vertelt ze.
Voor Hanna is het bijzondere aan deze voorstelling de persoonlijke motivatie van alle spelers. “Iedereen vond zijn eigen verbinding met het verhaal en dat geeft de voorstelling kracht. Het gaat niet om een oorlogspektakel of een spannend verhaal; we willen dat de persoonlijke verhalen centraal staan.”
Zodra we het hebben over educatie binnen het theater begint Hanna helemaal te stralen. “De beginfase van nieuwe projecten, brainstormen en dromen over wat mogelijk is, daar word ik zo blij van!” vertelt ze.
Naast haar werk als regisseur is Hanna ook betrokken bij de educatieve kant van Theater de Leeuw. Met haar achtergrond in theatereducatie richt ze zich graag op het begeleiden van studenten en jonge makers. Voor haar draait onderwijs niet om droge lesmethodes, maar om praktische, creatieve uitdagingen die mensen uit hun comfortzone halen. “Onderwijs kan uitdagend en ontzettend leuk zijn,” zegt ze enthousiast. “Iedereen wil een zekere vorm van uitdaging.”
Als dat nog niet genoeg is, is Hanna ook actief bij de decorbouw. Ze maakt deel uit van de decor commissie bij verschillende producties en geniet van de balans tussen regisseren, kantoorwerken en het bouwen van een decor. “Het is een fijne afwisseling om uitvoerende te zijn van de visie van een andere regisseur. Je ten dienst stellen van een voorstelling en niet altijd de eindregisseur hoeven zijn.”
Netwerken en nieuwe samenwerkingen vindt Hanna ook geweldig. “Ik hou ervan om nieuwe projecten te starten, nieuwe mensen te ontmoeten en te kijken hoe we elkaar kunnen versterken.”
Hanna’s betrokkenheid bij Theater de Leeuw gaat verder dan alleen het maken van voorstellingen. Ze voelt een diepe verbondenheid met het theater en haar rol in Arnhem. “Theater de Leeuw staat in een rustige woonwijk, maar het is een explosie van creativiteit,” zegt ze trots. “Het is een plek met een huiselijk karakter, waar je binnen kunt lopen, waar zoveel projecten en disciplines samenkomen. Ik vind dat theaters zo horen te zijn.”
Hoewel ze zelf niet uit Arnhem komt, is ze vastbesloten om een bijdrage te leveren aan de stad. “Wat kunnen we als Theater de Leeuw voor Arnhem betekenen? Dat is een vraag die ik mezelf steeds stel.”
…naast haar creatief en educatief werk heeft Hanna nog een andere gave: ze is de enige die de planten op kantoor in leven weet te houden! Maar dat is natuurlijk niet de enige reden dat ze bij Theater de Leeuw werkt hoor. 😉